Co nowego na Zbiorniku Nyskim
W ramach projektu finansowanego ze środków POIiŚ „Ochrona in situ wybranych siedlisk i gatunków w opolskich obszarach Natura 2000”, od 2018 roku Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Opolu realizuje zadania związane z ochroną kolonii lęgowych ptaków na Zbiorniku Nyskim w Obszarze Natura 2000 „Zbiornik Nyski”. Działania polegają na utrzymaniu siedlisk lęgowych ptaków przez wycinkę drzew i krzewów oraz usuwanie roślinności zielnej zarastających trzy wyspy, na których kolonie lęgowe zakładają mewy śmieszki, mewy czarnogłowe oraz rybitwy rzeczne. Ponadto, w czasie sezonu (od marca do lipca) miejsca zajmowane przez ptaki są zabezpieczane przed drapieżnikami ogrodzeniem elektrycznym.
Co prawda, ptaki już dawno odleciały (z kolejnym, szczęśliwie odchowanym pokoleniem), ale nie oznacza to bynajmniej, że na wyspach życie zamarło. Przeciwnie, nie niepokojone przez ludzi poza sezonem wędkarskim, rozmaite zwierzęta ciągle odwiedzają wyspy. Korzystając z obniżonego przez zarząd zbiornika poziomu wody, dotarliśmy do miejsc, do których przez większość roku dostęp nie jest możliwy.
Widok na pierwszą wyspę z drewnianymi słupkami, na których w sezonie rozpinane jest ogrodzenie elektryczne. Na pierwszym planie widać liczne tropy zwierząt odwiedzających wyspę.
Bobry, bytujące na Zbiorniku Nyskim, są jednymi z najbardziej charakterystycznych zwierząt w rodzimej faunie. To największe z krajowych gryzoni. Ślady ich działalności są bardzo łatwe do rozpoznania – żadne inne z polskich zwierząt nie pozostawia za sobą ogryzionych drzew i krzewów z charakterystycznymi śladami dwóch wielkich, łopatowatych siekaczy.
Pozostałości po ściętej przez bobra wierzbie. Na ziemi widoczne są duże, charakterystyczne wióry pozostałe po ogryzaniu pnia.
Innym śladem obecności bobrów są specyficzne tropy, wynikające z ich sposobu poruszania się. Na lądzie poruszają się dość niezdarnie; kołysząc się na boki, ciągną po ziemi ogon, nazywany pluskiem albo kielnią. Zostaje po nim ślad nie do pomylenia z jakimkolwiek innym.
Ślad ciągnięcia kielni przez bobra widoczny na środku zdjęcia. Na mokrym piasku widać ponadto ślady lisa oraz nadzoru przyrodniczego RDOŚ w Opolu.
Kolejnymi dużymi ssakami dopływającymi do wysp są dziki. Niewielkie watahy tych sprawnie pływających zwierząt korzystają z niskiego stanu wody i niewielkiej odległości pomiędzy poszczególnymi wyspami. W połączeniu z licznymi trzcinowiskami, zespół licznych wysp tworzy atrakcyjne warunki dla chętnie odwiedzających dzików. Ich obecność jest jednym z powodów, dla których ptasie kolonie zabezpieczane są ogrodzeniem elektrycznym – dziki chętnie zjadają ptasie jaja i pisklęta.
Tropy dzików odciśnięte w mulistym podłożu.
Dziki chętnie odwiedzają wyspy również przy zimowej aurze.
Autor: Piotr Balcer