Rezerwat przyrody Kamieniec

Rok utworzenia: 2001r.
Powierzchnia: 44,21 ha
Rodzaj: florystyczny
Położenie administracyjne: powiat kluczborski, gmina Lasowice Wielkie
Nadleśnictwo: Olesno

Rezerwat leży na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu „Lasy Stobrawsko-Turawskie” oraz w granicach obszaru Natura 2000 Szumirad, na terenie gruntów wsi Szumirad.

Celem ochrony przyrody w rezerwacie jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych dobrze wykształconych zbiorowisk leśnych, torfowiskowych i wodnych. Przez teren rezerwatu przepływa rzeka Dobra, będąca dopływem Budkowiczanki (według innych źródeł Budkowiczanka), która wpływa na zróżnicowanie siedlisk przyrodniczych rezerwatu. Występują tutaj torfowiska przejściowe i trzęsawiska, torfowiska wysokie, bór bagienny, naturalne eutroficzne zbiorniki wodne, rzeka ze zbiorowiskami włosieniczników, bór świeży, ols. Flora rezerwatu jest wyjątkowo bogata; plasuje ten rezerwat wśród najbogatszych florystycznie w województwie opolskim. Stwierdzono tu stanowiska około 180 gatunków roślin naczyniowych, w tym taksony podlegające ochronie prawnej lub zagrożone w skali regionu lub kraju. Na uwagę zasługuje niewielka populacja widlicza Zeillera. Jest to jedyne znane stanowisko tego gatunku w województwie opolskim i jedno z nielicznych w kraju. Gatunek uznany został za zagrożony w skali Polski, podobnie jak występujące tutaj, modrzewnica zwyczajna i widłak jałowcowaty. Interesujące są także obfite populacje rosiczki okrągłolistnej oraz turzycy bagiennej (jedyne stanowisko w województwie opolskim). Rezerwat jest jedną z najważniejszych ostoi mszaków torfowiskowych w województwie: 1 gatunek objęty ochroną ścisłą, 19 gatunków objętych ochroną częściową oraz 7 gatunków zagrożonych. Rezerwat jest również obszarem bogatym faunistycznie - można spotkać tu osobniki takich gatunków jak perkozek, bocian czarny, wodnik, turkawka, dzięcioł czarny, bóbr europejski oraz ważki: szklarnik leśny, miedziopierś północna i zalotka większa.

Czy wiesz, że...?

…Lecznicze właściwości bagna zwyczajnego opisał już Karol Linneusz - twórca systematyki roślin. W dawnym lecznictwie roślinę tę stosowano przede wszystkim jako środek wykrztuśny przy ostrych i przewlekłych zapaleniach dróg oddechowych, przy kokluszu i astmie. Używano jej również jako środka rozkurczowego przy dolegliwościach przewodu pokarmowego. Bagno służyło też jako dodatek do kąpieli przeciwreumatycznych oraz do płukania jamy ustnej przy bólu zębów. W lecznictwie polskim obecnie nie jest ono stosowane ze względu na obecność w tkankach trującego ledolu, charakteryzującego się silnie drażniącym działaniem. Ziele tej rośliny służyło również do odstraszania owadów - dymem z bagna okadzano pomieszczenia mieszkalne i inwentarskie w celu pozbycia się much, a gałązkami przekładano odzież, chroniąc ją w ten sposób przed molami.

…Łacińska nazwa modrzewnicy zwyczajnej Andromeda polifolia została zaczerpnięta przez Linneusza z mitologii greckiej. Piękna Andromeda była córką etiopskiego króla Cefeusza i Kasjopei, która przykuta do skały, czekając na śmierć w paszczy morskiego potwora, miała stopy zanurzone w wodzie - podobnie jak modrzewnica rosnąca na bagnach.