Rezerwat przyrody Komorzno
Rok utworzenia: 1969r.
Powierzchnia: 3,70 ha
Rodzaj: leśny
Położenie administracyjne: powiat Kluczbork, gmina Wołczyn
Nadleśnictwo: Namysłów
Rezerwat położony jest około 1,5 km na północny zachód od miejscowości o tej samej nazwie. Nazwa wsi, a zarazem obszaru chronionego, wywodzi się od staropolskiego „komor/komar", czyli miejsca obfitującego w komary. Obszar rezerwatu był w przeszłości częścią terenów leśnych majątku Komorzno, należących do rodziny von Patchoski. Kompleks ten był określany jako „Puszcza Komorzyńska”.
Celem ochrony przyrody w rezerwacie jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu buczyny niżowej.
Gatunkiem panującym jest buk, którego pojedyncze egzemplarze w wieku około 250 lat mają obwody w pierśnicy sięgające ponad 400 cm. Występuje tu również dąb bezszypułkowy, grab zwyczajny oraz sosna zwyczajna. Drzewostan rezerwatu, ze względu na zaawansowany wiek (ponad 200 lat w przypadku buków i dębów wyższego piętra drzewostanu) i rozmiary poszczególnych okazów, jest bardzo cenny. W efekcie działania wiatru niektóre z najstarszych i najwyższych drzew zostały wywrócone, a w ich miejscu następuje intensywny wzrost młodego pokolenia. Tworzy to łącznie zróżnicowaną strukturę pionową i przestrzenną zbiorowiska, co należy uznać za zjawisko zdecydowanie pozytywne, sprzyjające wzrostowi różnorodności biologicznej w rezerwacie. Zaawansowany wiek buków i garbów sprzyja też licznemu występowaniu drzew mikrosiedliskowych na terenie rezerwatu.
Flora rezerwatu jest dość uboga. Runo tworzą pospolite gatunki, takie jak: turzyca pigułkowata, narecznica krótkoostna, wietlica samicza. Stwierdzono tutaj stanowisko mchu podlegającego ochronie częściowej - widłozebu miotlastego oraz stanowisko zachalnika błotnego (gatunku zagrożonego wyginięciem w województwie opolskim). Fauna rezerwatu jest typowa dla lasów mieszanych. Można tu spotkać puszczyka, sójkę, drozda śpiewaka, kowalika, ziębę, raniuszka.
Czy wiesz, że...?
…Niecierpek drobnokwiatowy to klasyczny przykład „uciekiniera” z ogrodów botanicznych Europy (Getynga, Drezno, Jena, Berlin). Pochodzi z Azji i do Europy trafiła w XIX wieku. Dzisiaj zajmuje prawie całą Europę Środkową. Dorasta do 0,5 m wysokości, jego kwiaty są bladożółte, a owocem jest gwałtownie pękająca torebka, rozrzucająca nasiona na znaczne odległości. Niecierpek występuje w różnych siedliskach, preferuje jednak żyzne, cieniste lasy liściaste, często nad brzegami wód. Wkraczając w siedliska naturalne, praktycznie całkowicie eliminuje naturalną roślinność runa. Dlatego jego obecność w granicach rezerwatu przyrody „Komorzno” jest zjawiskiem niepożądanym.