Rezerwat przyrody Rozumice

Rok utworzenia: 2000r.
Powierzchnia: 93,10 ha
Rodzaj: leśny
Położenie administracyjne: powiat głubczycki, gmina Kietrz
Nadleśnictwo: Rudy Raciborskie

Rezerwat leży na terenie Obszaru Natura 2000 „Rozumicki Las”, kilkaset metrów na wschód od miejscowości Rozumice, tuż przy granicy z Republiką Czeską.

Celem ochrony przyrody w rezerwacie jest zachowanie zbiorowisk leśnych o cechach naturalnych, z licznymi gatunkami chronionymi i rzadkimi. Występują tutaj zbiorowiska grądowe, łęgowe oraz dąbrowy. Spośród siedlisk przyrodniczych cennych dla Wspólnoty Europejskiej zidentyfikowano w rezerwacie: grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (kod siedliska 9170), kwaśne dąbrowy (kod siedliska 9190), łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (kod siedliska 91E0), łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe (kod siedliska 91F0). W skład drzewostanu wchodzą: lipa drobnolistna, dąb szypułkowy, jesion wyniosły, brzoza brodawkowata, dąb bezszypułkowy, grab zwyczajny. Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie 211 roślin naczyniowych, co stawia rezerwat „Rozumice” na czele listy opolskich rezerwatów pod względem bogactwa gatunkowego. Liczne są taksony objęte ochroną,, m. in.: cieszynianka wiosenna, lilia złotogłów, kruszczyk siny (ochrona ścisła), listera jajowata, gnieźnik leśny, wawrzynek wilczełyko, pierwiosnek wyniosły, czosnek niedźwiedzi (ochrona częściowa).. Warto tez wspomnieć, iż na terenie rezerwatu znajduje się stanowisko krytycznie zagrożonej na Opolszczyźnie turzycy zgrzebłowatej. W 2018 r. znaleziono tutaj 198 zwartych kęp tego gatunku. Spośród gatunków kwalifikowanych jako zagrożone w skali regionu stwierdzono także: stokłosę Benekena, jarzmiankę większą, jaskra kaszubskiego, lepiężnika białego, lepiężnika różowego, zdrojówkę rutewkowatą.

Czy wiesz, że...?

…Cieszynianka wiosenna to roślina określana mianem reliktu wędrującego, tzn. jej zasięg w niesprzyjających okolicznościach skurczył się do niewielkich rozmiarów, ale po ich ustąpieniu gatunek wszedł w fazę ekspansji, ponownie zwiększając swój areał występowania. Cieszynianka przybyła na ziemie polskie w holocenie przez Bramę Morawską z ostoi po południowej stronie Karpat. Obecnie jest umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski w grupie gatunków narażonych na wyginięcie na izolowanych stanowiskach, poza głównym obszarem występowania. Jej nazwa łacińska - Hacquetia epipactis - pochodzi od nazwiska pioniera badań przyrody Karpat, Baltazara Hacqueta. Pierwsza nazwa polska (hacquetia lub hakwetia) była zwykłym spolszczeniem nazwy łacińskiej. Aktualna nazwa polska łączy się z popularną na Śląsku Cieszyńskim legendą, że nasiona cieszynianki przyniósł tu w czasie wojny trzydziestoletniej (XVII w.) szwedzki żołnierz. Przed śmiercią poprosił on, aby ziemię z woreczka, który zawiesiła mu na szyi matka, wysypać na jego grobie. Na jego mogile wyrosły pierwsze rośliny nowego gatunku. W rzeczywistości polską nazwę - cieszynianka wiosenna, zaproponował dla hacquetii dopiero w 1924 r. profesor cieszyńskiej Wyższej Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego Kazimierz Simm - dla zaznaczenia, że w okolicach Cieszyna ten gatunek rośliny występuje w Polsce najliczniej.