Rezerwat przyrody Złote Bagna

Rok utworzenia: 2001 r.
Powierzchnia: 38,36 ha
Rodzaj: torfowiskowy
Położenie administracyjne: powiat opolski, gmina Tułowice
Nadleśnictwo: Tułowice

Rezerwat zlokalizowany jest na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu „Bory Niemodlińskie” oraz Obszaru Natura 2000 „Bory Niemodlińskie”, w odległości około 1 km na północ od wsi Szydłów.

Celem ochrony przyrody w rezerwacie jest zachowanie ekosystemu torfowiska. Dominującymi typami ekosystemów w granicach obszaru chronionego są ekosystemy leśne i ekosystemy torfowisk przejściowych. Na niewielkich areałach w południowej części rezerwatu, w miejscach po dawnej eksploatacji torfu, rozwinęły się warunki sprzyjające dla rozwoju ekosystemów torfowisk wysokich. Spośród zbiorowisk roślinnych największą powierzchnię zajmują zbiorowiska leśne, zaklasyfikowane jako wilgotny bór trzęślicowy. Spośród fitocenoz właściwych dla torfowisk przejściowych występuje tutaj zespół młaki turzycowej oraz wełnianki wąskolistnej. W granicach rezerwatu zidentyfikowano jedno siedlisko przyrodnicze cenne dla Wspołnoty Europejskiej, tj. torfowiska przejściowe i trzęsawiska (przeważnie z roślinnością z Scheuchzerio-Caricetea) - kod siedliska 7140. Flora naczyniowa liczy 50 gatunków. Spośród stwierdzonych taksonów rosiczka okrągłolistna jest gatunkiem ściśle chronionym, a bagno zwyczajne podlega ochronie częściowej. Rosną tu także gatunki uznawane za zagrożone w skali województwa opolskiego. Należą do nich: narecznica szerokolistna, tojeść bukietowa, przygiełka biała, mniszek błotny i rzęśl wielkoowockowa. Rezerwat „Złote Bagna” jest jedną z najważniejszych ostoi mszaków, zwłaszcza torfowiskowych, w województwie opolskim. Flora mszaków rezerwatu liczy 20 gatunków, w tym 2 gatunki wątrobowców oraz 18 gatunków mchów. Do szczególnie cennych składników brioflory należą gatunki objęte ochroną prawną (siedem gatunków ściśle i dziesięć gatunków częściowo chronionych) oraz gatunki zagrożone (ogółem pięć gatunków).

Czy wiesz, że...?

…Rosiczka okrągłolistna to owadożerna roślina torfowiskowa. Prowadzi ona fotosyntezę typową dla roślin, a owady są dla niej źródłem azotu - pierwiastka niezbędnego do rozwoju, lecz trudno dostępnego w torfowym podłożu. Wabi swoje ofiary błyszczącymi kroplami słodkiej cieczy, przypominającej rosę, które są wydzielane na szczytach włosków gruczołowych, porastających powierzchnie liści. Nazwa rośliny wywodzi się właśnie od tej „rosy”. Dzięki zawartości barwników antocyjanowych włoski mają czerwonawy kolor, zwiększający ich atrakcyjność. Ofiara wchodzi na liść, po czym lepka substancja ją unieruchamia, a pułapka powoli się zamyka. Trwa to około trzech godzin. Wydzielany kwas mrówkowy zaczyna rozpuszczać ciało owada. Uwalniają się dzięki temu cząsteczki białka, które stymulują wydzielanie enzymów. Miękkie części ciała ofiary zostają strawione, a powstała z nich ciecz - bogata w substancje odżywcze, ulega wchłonięciu przez roślinę. Po strawieniu ofiary liść otwiera się, a pozostałości zwykle są zdmuchiwane przez wiatr.